inilapat ko ang aking likod
sa magaspang at malamig
na sementadong sahig
upang makabitaw man lang kahit saglit
sa kuba nang likuran
pumapasang init.
subukin ko rin kayang dumapa?
butuhang dibdib naman ang bigyan ng ginhawa
makapalag at makatakas man lang pansamantala
sa gumagapos na init
patungo sa inaasam na lamig
nitong sahig.
ngunit, hindi pa rin marahil lalamig
dibdib sa pagitan ng nagkikiskisang poot, lungkot, pagkaligalig
nangyari na bang naapula ng lamig
apoy ng nakatutupok na katotohanang hindi masaid-said?
gayunpaman, sinubukan ko pa ring dumapa
inihalik ang dibdib
sa magaspang at malamig na sahig
lumalamong apoy sa dibdib nawala ngang bigla
nagbanyuhay naman
bilang basang luha't tuyong hika.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento