Sa Malamig na Sahig

inilapat ko ang aking likod
sa magaspang at malamig
na sementadong sahig
upang makabitaw man lang kahit saglit
sa kuba nang likuran
pumapasang init.

subukin ko rin kayang dumapa?
butuhang dibdib naman ang bigyan ng ginhawa
makapalag at makatakas man lang pansamantala
sa gumagapos na init
patungo sa inaasam na lamig
nitong sahig.

ngunit, hindi pa rin marahil lalamig
dibdib sa pagitan ng nagkikiskisang poot, lungkot, pagkaligalig
nangyari na bang naapula ng lamig
apoy ng nakatutupok na katotohanang hindi masaid-said?

gayunpaman, sinubukan ko pa ring dumapa
inihalik ang dibdib
sa magaspang at malamig na sahig
lumalamong apoy sa dibdib nawala ngang bigla
nagbanyuhay naman
bilang basang luha't tuyong hika.

Minsan, May Tula

minsan, may tula

naisulat ngunit hindi nailathala

ng isang makata.

Tulang nanahan

sa tikom niyang damdamin

kaya marahil

ni isang taludtod

hindi niya kayang bigkasin.

Panahon ang sumulat ng

natatagong tula--

mula sa mga gunitang

salita lamang noong una,

naging taludtod mula noon,

naging saknong nang lumaon

at tuluyang naging tula

sa tagal ng panahon.

                    Mga kupas na ngiti

                                              sa lukot na larawan ng kahapon.

Ikinahon

                     sa nilulumot nang baul.

ibinaon.

minsan, may tula

sinulat nang minsang nagalak.

Tulang nakatarak, itinarak

sa pusong tumibok, nagpatibok

sa tagong damdamin ng iba o ng

kapwa makata.

Palarang liham at bulaklak

                                ng lihim na pagsinta
saka-kapit-bisignakasama.

                                                     Ibinulsa

sa kaliwang dibdib ng pulang polong

                                                    kupas sa kasusuot at kalalaba.

minsan, may tula

sinulat nang minsang nanabik

sa hindi makuha-kuhang laman.

Tulang inipon, ipinutok

ng pusong nagpasirit, nagpaputok

ng malapot na pag-ibig

                          sa pinaglalawayang katawan

ng alindog at libog

                                                   ipinutok
sa mangitimngitim na puting kumot

                                       na amoy pawis at zonrox.

minsan, may tula

nakayapak o nakatsinelas

may kamao, nakataas.

Tulang tinig

ng mga walang tinig

sumisigaw, umaalingawngaw

sa lunsod o kanayunan.

Tulang bumabantas

                                 sa mabatong landas

nadadapa man o nadudulas

tumatayo nang
                                 buong lakas.

Liham ng pulang pagsinta

                              sinulat sa mga plakard at bandera

                              gamit ay itim at pulang pintura.

Sumisigaw

                               sa langit ng tuyong lupang

                                               napaghaharian ng uring mapagsamantala.

minsan, may tula

minsan, may tumutula

minsan, ikaw ang may tula

minsan,

ikaw ang tula.

Lamig at Init ng Balang Tumama sa Batang si Stephanie

Malamig.

Singlamig ng balang

idinura

ng malamig ding baril

kaluluwa't damdamin

ng baliw sa baril

na nagpaputok

sa langit ng pag-aagawan ng liwanag at dilim

tumama

sa musmos niyang katawan

pumutol

sa paglalaro niya ng habulan at taguan

at humatol

sa sumisibol pa lang niyang kabataan.

Mainit.

Sing-init ng balang

ipinutok

ng baril na nag-init, umusok

luhang umapaw sa mugtong mata

at gumuhit

sa pisngi ng kanyang mga kaanak at kabata

nagbaga

sa ating kaisipan

nag-alab

sa ating kalooban

at naglagablab

sa ating kamalayan.

Hindi Kayo Makalalagpas

hindi.

hindi sapat na dahilan ang

      pagbahid ng dugo sa inyong balwarte

upang kayo, ang angkan ninyo, ay

      lagpasan ng anghel ng katarungan o ng kamatayan.

oo, nangyari na. tapos na. tatlong taon na nga.

      nagawa ninyo nang mapapula ang inyong lupa.

ngunit

hindi pa kayo nalalagpasan

at hinding hindi kayo malalagpasan

dahil

hindi naman dugo ng tupa o ng kambing ang inyong idinilig

      kung 'di sa mga taong katotohanan ang iniibig!

ilang taon man ang lumipas

wala man kayong lahat sa likod ng mga rehas

      hindi pa rin kayo sa amin

              makalalagpas...

Magtitirik ako ng Puting Kandila

Magtitirik ako ng puting kandila

Sa tapat ng aming pintuan

Upang makita nilang bukas

Munti't madungis naming tahanan.

Magtitirik din ako ng kandila

Sa aming altar

Itatabi sa nakapakong Kristo

at nakangiting Santo Niño

Akin pa itong sasamahan

Ng isang platitong pansit at biko

Isang baso ng serbesa

At dalawang sigarilyo.

Magtitirik ako ng kandila

Higit sa lahat

Sa gitna ng mesita

Sa pusod ng aming barungbarong

Upang ilawan ang pagsasaluhan nating

Isang bandehadong pansit

Isang kalderong biko

Isang kahon ng serbesa

At dalawang pakete ng sigarilyo.

"Mga kasama, gawin natin ito bilang pag-alaala

sa mga nauna nating kasama

sa mahabang martsa ng pakikibaka

para sa lupang itong ating sinisinta

na ang pangala'y matagal nang inukit

ng uring mapagsamantala

sa lapida ng pagdurusa!"

Hindi Kandila ang Pakikibaka

hindi kandila ang pakikibaka
kandilang sisindihan lamang kapag kailangan
at iiwang nakatirik
sa bumbunan ng mesa
o sa masurot at lumalangitngit na sahig

hindi kandila ang pakikibaka
may apoy man at liwanag
tuwing dilim ay kakagat.
Apoy nito'y madaling mapadala't mapaindak
sa musika ng hangin
at kapag napagod na
siguradong iiyak nang iiyak
malalaking butil ng luha'y tutulo't papatak

hindi kandila ang pakikibaka
na sisindihan lamang kung ang gabi'y kumagat na
sa barongbarong ng dusa!

Araw ang pakikibaka
bituwing nagniningning kahit umaga
sa mga mapanlinlang na lunsod
at mapang-aliping mga asyenda
liwanag nito'y nagbibigay-init
sa mga katawang nilalamig
init nito'y nagbibigay lakas
sa mga sumisiklab na pag-aaklas.

araw-araw may Araw
araw-araw may pakikibaka
kahit pa gabi'y malalim ang kagat
alam nating pakikibaka'y sisikat at sisikat...

Maulan ang Araw ng Kalayaan

maulan ang Araw ng kalayaan

yapos-yapos ng abuhing kaulapan

malungkot na araw

malalim ang buntong hininga 

ng nayayamot na habagat

galaw ng mangga, aratiles at ipil-ipil ay mabigat

tila tinatamad

sa pagpapadapo sa mga tarat.

maulan ang Araw ng kalaayaan

may dalang hamog ang hangin

dumarampi ang bawat patak ng ambon

sa makahiya, amorseko't cadena de amor

na tila naliligaw

sa kinagisnan nilang

naninilaw na damuhan.

maulan ang Araw ng kalayaan

mga bubog ang bawat patak

ng luha mula sa malamlam na ulap

humihiwa, bumabaon,sumusugat

sa mga yerong nagnanaknak

kaya tuloy walang tigil sa pag-iyak

uugod-ugod na barongbarong ng pagdadalamhati

pati mga nasisilungan nitong

sa malamig na lugaw ay naghahati-hati.

maulan ang Araw ng kalayaan

umiiyak ang kalangitan

hagulgol ang mga kulog

mula sa mga ulap na nadarabog

luha ng pagdadalamhati ang ulang idinidilig

sa lupang tinuyo't tinigang

sa hustisya.

oo, maulan ang araw ng kalayaan

taong-taong pagluluksa

sa daantaong kasinungalingan

ngunit hindi laging abuhin ang kaulapan

hindi laging may luha sa mga ligaw na bulaklak

sisikat rin ang araw ating natitiyak

at magsasabog ng pulang liwanag!